zon

Lieve allemaal,
Waarschijnlijk wordt dit het een na laatste berichtje op mijn weblog. Hebben nu definitief besloten dat ik op 6 mei terug zal keren naar Nederland. Ik heb dus nog een week extra om alles rustig af te ronden. De cellen staan er goed bij, dus alles zit mee. Heb dan ook flink mijn best gedaan!
Voor degenen die nog niet de foto's van mijn Paasweekend hebben gezien, die staan nu nog in het fotoboek. Kwijl maar flink even op de prachtige foto van Cinque Terre. Helaas staan er nog geen foto's op van afgelopen weekend, maar bij deze wil ik Dianne of Lisett vragen of ze mij wat foto's willen sturen. Uiteraard geeft dit de mogelijkheid om een preselectie te maken, en foto's van jezelf in lastige posities weg te laten.
Het afgelopen weekend zijn we getrakteerd op een enorm zonnebad. Al bij aankomst van Noel, Anneke, Lisett & Dianne (vanaf nu betiteld met 'de meiden') begon de temperatuur op te lopen. Tassen op de kamer, tour du klooster en hups de lage stad in. Om half zeven kon ik me bij hen voegen, en was het tijd voor de eerste aperitivo bij Vox. Ook hier staat dagelijks de bar vol met broodjes en lekkernijen en we konden nog prima buiten op het terras zitten. Daarna hebben we het kleine gaatje dat nog resteerde in onze magen, gevuld met een pizza in mijn favoriete pizza-palace. Voor 12 uur lagen we voldaan in ons vrome bedje. De volgende dag moest ik helaas weer aan de slag, maar de meiden waren genoeg uitgerust om het Orio-Center te verkennen. Met reeds een behoorlijk aantal aankopen weer terug, om de oude stad te bezichtigen. In de oude stad werd besloten, dat we vanaf nu bij verjaardagen vooraf moeten bellen om te checken dat we niet allemaal hetzelfde aantrekken. Het door mij gekochte 100% leren jasje, was erg populair. En ook mijn favoriete schoenenwinkel was erg blij met het bezoek van de meiden. (Ik denk trouwens dat de Bergamascaanse economie in een dip komt na 6 mei.) Ondertussen was het weer tijd voor, je raad het al, de aperitivo bij Tropico (vaste prik op vrijdag, nou ja 'prik'; zeg maar vaste cocktail). Ook nu konden we tot een uur of 11 buiten zitten. Het was een gevarieerde avond inclusief een golfclinic van meneer de architect en een openbaring over de naam van de eerstgeborene van de familie Kuiper-Bron.
Zaterdags ontbeten in de kloostertuin en daarna op naar Milaan. Met mij als weekend-akela langs de welbekende hotspots (corso buenos aires, dure winkels, duomo) om uiteindelijk voor een aperitivo in het park achter de castello te belanden. Volgens mij is het een ultiem genot om in dit park met een relaxt muziekje, lekker drankje en perfect gezelschap te smikkelen van alle lekkernijen. Om de avond goed af te sluiten, hebben we ons neergevleid op de kussens van een lounge-bar in de stijl van 1001-nacht. Uitgeput belandden we in ons iets minder vrome bedje. Maar ook zonder het wakend oog van onze herder, hebben we als roosjes geslapen. En zondag was het: RUST (zoals goede kloostergangers doen).In ieder geval voor 3 van ons, want Noel en Lisett konden de verleidingen van het Orio-Center niet weerstaan. Het kwam natuurlijk ook wel goed uit, dat Lisett het verkeerde shirtje had meegekregen. Dianne, Anneke en ik zijn op een terras in de zon gaan zitten en hebben ons niet meer verroerd tot zonnenbrillen, horloges en kettingen als herinnering aan onze winterkleur waren vastgelegd. Om het af te leren, ook nog een aperitivo en de tiramisu (laatste punt op de to do-list) was eigenlijk net iets te veel.
Op maandag moest ik helaas de meiden uitzwaaien. Maar niet te lang getreurd; werk aan de winkel. Maandag en dinsdag waren hier vrije dagen in verband met bevrijdingsdag (ze hebben me nog steeds niet goed uit kunnen leggen waarvan, geloof het fascisme)en dus was het lab officieel dicht. Maar mijn collega kwam zodat we mijn cellen nog wat konden verwennen. En daarna hebben we ons zelf verwend met een bezoekje aan Orio Center. 's middags in de tuin gezeten om te lezen en bij te kleuren en nog even een wandeling door de lage stad gemaakt. Dinsdag opnieuw naar de cellen en daarna door mijn kloostergenootjes meegenomen voor een wandeling in de heuvels om Bergamo. Had hier bijna last van heimwee gekregen, met al die fietsers en loofbomen. Maar eenmaal terug aan de pasta, verdween dit knagende gevoel vrij snel.
Ik ga nog even flink genieten van mijn laatste dagen hier. Hopelijk zullen mijn experimenten goed verlopen. De afscheidsfeestjes worden al gepland. Dit weekend krijg ik geen bezoek en moet nu nog even na gaan denken wat ik nog echt wil zien. Iemand nog tips?